saya adalah seorang yang postip. boleh bekerja dalam kumpulan dan boleh berdikari.
macam kes rini. kerana abang besar kumpulan pendidik dan pendidikan mahu datang melawat kawasan, maka semua staf seperti saya ni boleh balik awal. tak perlu tunggu kul 2.25. abang besar bagi diskaun 2 jam sebelum tu sudah boleh balik. 2 jam tu. lama. apa yang boleh di buat dalam masa 2 jam? owh sudah pasti byk. [kalau berasmara pun boleh ulang berapa round?] isk..apa ni otak.bod* tul.tak senunuh!
ok, sebagai bukti syaa seorang yang positp, saya sentias amemberikan kerjasama-sama.boleh juga bertolak ansur dan bertindak mengikut arahan. ala...SYMP kan?
buktinya, saya ni mmg boleh memberikan kerjasama, ialah apabila diberi diskaun 2 jam awal , saya bersama-sama dalam jemaah untuk pulang mengikut waktu yang diarahkan. kan menunjukkan saya seorang yang bekerjasama. sentiasa berada dalam jemaah. bersatu padu.
eh, positip gila lah saya ni.
kemudian bila ditanya pula saya pergi ke tak perhimpunan tu, saya walau dalam hati ada ragu-ragu, tetapi muka tetap konfiden. dengan bersungguh saya menjawab, besar kemungkinan saya akan tak pergi kak!
positip kan?
eh, tah la apa saya tulis ni. merapek. saya cuma terbayang dapat bersama dgn kesayangan saya tu yg saya nak pi jemput di rini.bestnya dapat duduk atas dia. goyang2 punggung atas dia. huh nikmat!
rasa puas kalo boleh pegang dia sendiri. hurm..budak ijau, wait for me bebeh!
eh, kalau minum air coke, kemudian menghisap benda alah yang di sinonim kan sebagai anak tangga pertama menuju kemampusan [oleh bos kecik2 kat sekolah ni] pun best gak kan..cam menambah perisa kenikmatan je [terus klimaks]
dah la..arahan dah tiba, permisi duluan ya!
Tuesday, April 13, 2010
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
2 comments:
tau pun benda tu adalah anak tangga menuju kemampusan, tp nk buat jugak kan. motip? xpayah , xpayah, xpayh.
hahaha ckp org.
welkam home budak ijau.
baik2 gi sana sorg2.
ntahnye...macam H nak semoking..semak dada je der!!
Post a Comment